به گزارش راهبرد معاصر ، چه به خاطر بسپاریم یا نه انسانها خواب میبینند. بعضی از آنها خوب، بعضی تلخ و بعضی دیگر عجیب و غریب هستند. انسان حدود یکسوم زندگی خود را خواب است و رویا و خواب دیدن نیز بخشی طبیعی از آن است.
رویاهای طولانی اکثرا در صبح اتفاق میافتند.
در طول خواب بیشتر عضلات بدن از کار میافتند تا مانع از دخالت آنها در رویا شوند.
حدود ۱۲% مردم سیاه و سفید خواب میبینند.
در طول خواب، قسمتی از مغز که وظیفه منطقی جلوه دادن اتفاقات را به عهده دارد از کار میافتد.
بیشتر رویاهای ما مربوط اتفاقات و تفکرات روز یا دو روز گذشته است.
به گفته دانشگاه Stanford، تنها چهره کسانی را در خواب میبینیم که با آنها آشناییم یا آنها را در تلویزیون دیدیم.
استرس کم و احساس رضایت از زندگی موجب رویایی آرام و دلنشین میشود.
کابوس بیشتر در کودکان و در سن ۳ تا ۶ سالگی اتفاق میافتد و از ۱۰ سالگی به بعد نیز کاهش مییابد.
زنان بیشتر از مردان، چه در دوران کودکی چه بزرگسالی کابوس میبینند.
عدم توانایی در حرکت بین زمان خواب و بیداری را فلج خواب میگویند که ۸% مردم جهان آن را تجربه میکنند.
رویاهای غم انگیز، مثل از دست دادن عزیزان بیشتر در تعطیلات اتفاق میافتد.
غذا خوردن قبل از خواب به دلیل افزایش متابولیسم و فعالیت مغز، باعث میشود که رویا و کابوس واقعیتر به نظر برسد.
مردم حدود ۹۵% خواب خود را فراموش میکنند!
میتوان با یادگیری تکنیکهایی مخصوص٬ خواب را کنترل کرد.
یکی از رایجترین رویاها، سقوط است که پرشها و حرکات سریع هیجانی در طول روز میتوانند از دلایل آن باشد.
با تمام این تفاسیر، هنوز هم محققان نمیدانند چرا انسانها خواب میبیند.